Van alle mediterrane eilanden is Corsica, de beste tijd voor een vakantie Corsica is in de lente of vroege zomer. zeker de meest diverse en waarschijnlijk ook de mooiste. Een wandelparadijs dat prachtig wordt aangevuld met baden in de Middellandse Zee en vele rivierpoelen. Een paradijselijk eiland voor natuurliefhebbers en vrijheidslievende kampeerders.
‘Tour de Corse’. Rond het eiland in een camper.
Corsica is een wereld apart en verrassend wild. En dan bedoel ik niet alleen de natuur. Er zijn de Corsicaanse wegen, het wild zwervende vee, Corsicaanse specialiteiten en gebruiken – en last but not least de Corsicaanse zelf, wiens koppigheid bekend is. De grote romanschrijver van Frankrijk, Guy de Maupassant, noemde Corsica “bergen in de Middellandse Zee”. 50 bergen stijgen meer dan 2000 meter de lucht in. Het eiland, dat kan wedijveren met de krachten van de zee, loopt door het beruchte GR20 langeafstandswandelpad. Maar het hoeft niet de moeilijke manier te zijn. Corsica biedt een ongelooflijk aantal andere wandelingen die je ogen zullen laten sprankelen en je wangen rood zullen laten. Aankomst Bastia
Bastia, de belangrijkste haven van Corsica, is veel te interessant om zomaar de veerboot op of af te rollen. Een café au lait en een verse croissant in de ochtendzon is het gezellige begin van onze Corsica-reis. Op het Sint-Niklaasplein ontmoeten de mensen elkaar in de cafés en kuieren ze rond. Veel interessante winkels zijn niet ver. We houden van Bastia. De stad straalt Italiaanse flair uit en nergens anders op het eiland is het leven van alledag zo authentiek.
Victor Hugo woonde als kind in het oude centrum van Terra Vecchia. Bij de hoefijzervormige Vieux Port steekt de prachtige Saint-Jean-Baptiste uit de gevel van de huizen, de grootste kerk van Corsica. Via de ‘Hangende Tuinen’ gaat het omhoog naar Terra Nova naar de imposante Genuese vestingwijk uit de 14e eeuw. De citadelstad met het gouverneurspaleis, smalle straatjes en hoge herenhuizen is omgeven door de originele muren. Bezienswaardig! Bastia Place Sint-Nicolaas
Bastia tips
- Marktbezoek. Elke zondagochtend is er in Bastia een rommelmarkt op het grote Sint-Nicolaasplein en op slechts een paar meter afstand, op de Place du Marché, de traditionele voedselmarkt (zaterdag- en zondagochtend).
- Winkelen. In de winkelstraat Rue Napoléon gaat de goede Boulangerie Pâtisserie Kaa heel vroeg open, en naast de deur heeft de A Tinella-winkel een indrukwekkend assortiment kazen. De parallelle Boulevard Paoli biedt verder winkelen.
- Het Hotel Central Bastia ligt in de directe omgeving in het hart van Bastia. Het stadshotel uit de 19e eeuw heeft charme, interessante kunst en straalt vroegere flair uit met het comfort van vandaag.
- Camping San Damiano. De grote, comfortabele camping is zeer geschikt voor aankomst of vertrek. In 15-20 minuten (10 km) rijdt u naar de veerboot naar Bastia. Gelegen op een voorgebergte aan het lange strand tussen een licht dennenbos, biedt de camping alles: supermarkt, restaurant, zwembad, tussen vliegtuiglawaai van de nabijgelegen luchthaven, ook bungalowverhuur.
Land van kastanjes en doorzeefde stadsborden.
Met meer dan 60 dorpen was Castagniccia in de 16e eeuw een van de dichtstbevolkte regio’s van Corsica. De berghellingen zijn begroeid met kastanjebomen, waaraan het gebied zijn naam ontleent. De vele stervende reuzen met stammen tot 12 meter dik voedden lange tijd heel Corsica. Kastanjes werden meer dan vijf eeuwen in Castagniccia verbouwd en maakten de regio welvarend totdat tarwebloem werd geïmporteerd. De tijdrovende productie van kastanjemeel was niet meer de moeite waard.
Een korte dag is genoeg om te verdwalen op kronkelende wegen in Castagniccia en de geschiedenis van het eiland: bijvoorbeeld naar het symbolische Orezza-klooster in Piedicroce, een van de talloze vergeten dorpen van Castagniccia, waarvan de gouden eeuw al lang voorbij is. Maar hun kerken en kloosters behoren tot de mooiste van het eiland en geven een idee van de vroegere rijkdom. De bewoners zijn Corsicaans tot op de harde bast van hun kastanjes. En omdat sommige trotse nationalisten niet tegen Franse plaatsnamen kunnen, begroet bijna elk dorp ons met een plaatsbord vol kogelgaten of overschilderd.